واستادم روبروش , چشاش انگاری به چشام نیگا می کرد ولی بدون هیچ احساسی گفتم بهش : ببین .. هر چی بوده تا حالا تموم شده هر کاری تو کردی و هر کاری که من کردم توی گذشت این سالها حل شده الان چیزی که مهمه اینه که من دوستت دارم .. این دوست داشتن استریلیزه اس , می فهمی .. ینی دیگه آخر دوس داشتنه ... هیچ خری مثه من نمی تونه تو رو اینطوری دوس داشته باشه اصلا اگه دوستت نداشتته باشم احساس خلاء می کنم به اینکه تو رو داشته باشم نیاز دارم ... می فهمی ؟ رفت جلوی آینه و هول هولکی روژ لبشو مالید اونقدر عجله داشت که یه خورده از روژ لب , از خط لبش زد بیرون دستمال ابریشمیشو برداشت و اون یه خورده رو پاک کرد ... گفتم : ببین دیوونه .. تو همینطوری هم خوشگلی .. دیگه این قر و فرا واسه چیه .. بدون روژ لبم دوستت دارم . ولی توجهی نکرد ... دنبال کیفش می گشت . دنبال یه جایی از بدنم می گشتم تا بخارونمش . من هر وقت کلافه می شم باید یه جایی از تنمو بخارونم . گفتم : چرا به حرفام گوش نمی دی ... می خوای بپرم بالا بعد مثه گوجه فرنگی روی زمین پخش بشم تا گوش بدی به حرفام ؟ کیفش رو پیدا کرد و از اتاق زد بیرون و در رو محکم زد به هم احساس یه مگس رو داشتم که با لنگه دمپایی له شده . اووووف ... لع نت به این زندگی نفهم احمق بی شعور خر آخه من که هر چی چیز قشنگ بودگفتم واسش که ... یه حس قلقلکی بد داش توی تنم وول می خورد که این روژ لبشو واسه کی مالید معمولا روژ لب نمی مالید این وقت صبح زدم از خونه بیرون . با ماشین من رفته بود .. بدون اجازه ... پس من چه نقشی دارم این وسط . بوقم اگه بودم یکی منو می زد حداقل . سرگردون و عاجز ( مردای این مدلی خیلی تابلوان ) با دستای آویزون ( درست مثه جوراب زنونه ای که روی بندرخته ) راه افتادم توی خیابون . مردم مثه وحشی ها بهم تنه می زدن و هیچکس یه عذر خواهی خشک و خالی هم نمی کرد . حال و حوصله عصبی شدنم واسم نمونده بود . آدم بی ادبی هم نبودم که فحشای تحریک کننده و تنش زا بدم . بذار تنه بزنن .. دل که شکسته باشه چه دو تیکه باشه چه هزار تا فرقی نمی کنه . همینطور آویزون داشتم قدم می زدم که رسیدم به کافه همیشگی . رفتم تو و نشستم پشت میز . وقتی به هم ریخته باشم یه نوشیدنی گرم می تونه یخای درونیمو باز کنه و بخاراتش مغزمو بخور بده . سه دقیقه نشستم ولی انگار نه انگا .. یه نفرم نیگا نکرد که آقاهه خرت به چن من . خواستم بکوبم روی میز که حداقل نظر گارسونای سر بهوا رو جلب کنم که دیدم بی ادبیه . داشتم قسمت " چاره اندیشی مودبانه " مغزمو فعال می کردم که یه خانوم نشست روبروم . به چش هنری خوشگل بود و تو دل بروی فوری . من ازاین آدمای تودل بروی فوری خوشم نمیاد چون همچین می رن توی دل آدم که تا آدم به خودش بیاد کاراز کار گذشته یه نیگاه گذرا انداخ تو چشمم حس کردم که یه تغییر و تحولاتی داره اتفاق میفته که اگه رو به تکامل پیش بره وضعیت درام میشه . زیر لب عذر خواهی کردم و پاشدم .. پا شدن من همانا و نشستن یه یارو پت و پهن و چارشونه که بوی ادکلونجاتش گیجم کرد همانا . خواستم بهش بگم : مرتیکه پر رو حداقل بذار من پاشم بعد ... ولی خب به من چه . هیچکدومشون یه نیگاه هم به من نکردن که حداقل حس کنم عددی هستم از کافه زدم بیرون عصبی تر از وقتی که واردش شده بودم . چند قدم که رفتم حس کردم راه رفتن برام سخت شده و سرم گیج رف . نشستم کنار خیابون و سرمو گرفتم توی دستام . نیم ساعت نشستم. توی این مدت یه نفر نگفت زنده ای یا مرده . فکر نمی کردم آدما تا این حد از هم دور شده باشن . هر کسی فقط به فکر خودشه و همین و بس . از وسط خیابون که رد می شدم یه لحظه ماشینمو دیدم که پشت چراغ قرمز واستاده بود . اون( نامزد نامردم ) پشت رل بود و کنارش ... یه جوون ژیگولو . مثه یه سطل ماست که از دس یه بچه میفته و وقتی می خوره زمین تا شعاع چن متری پخش می شه با دیدن این صحنه شخصیتم و عشقم و امیدم ولو شد رو زمین . سردم شد بعد عرق کردم و بعد لرزم گرفت و خیلی فوری قلبم که شدیدا غیرتی شده بود , با مشت به سینم کوبید و بعد چشام سیا تاریکی رفت و خیلی زود بعدش مثه آدمای خیلی مست تلو تلو خوردم و رفتم تو دیفال حقیقت عریان . چراغ سبز شد و ماشینا مثه الاغ از پس و پیشم رد شدنو و من مثه گاو موندم اون وسط . آب دهنم مونده بود که بره پایین یا کاملا خشک بشه . انگشت شصت پام تیر می کشید رو آسفالت داغ . هر جوری بود قوای باقی مونده منو کشوند تا اونور خیابون . نمی دونستم الان باید به چی فک کنم . سلولای مغزیم دچار افسردگی حاد عشقی شده بودن . دستمو گرفتم به دیفال . داشتم سعی می کردم که احساسات منفیمو بالا بیارم که یه صدایی از بالای سرم اومد که : - ممد رضا .. ممد رضا ... معلومه کدوم گور بودی ؟ سرمو بردم بالا و هر چی توی دهنم بود فرو دادم جای اولش . محسن بالای درخت روی یه شاخه نشسته بود و تخمه کدو میشکوند . گفتم : اون بالا چیکار می کنی میمون ؟ گفت : تو باز چته جوون ناکام ؟ گفتم : به تو چه ... گفت : حالا به من چه یا به من نه چه وقت تمومه .. زنگ خورده .. باید برگردیم سر کلاس . گفتم : ینی چی ؟ زنگ چی خورده ... دیوونه ؟ دستشو محکم کوبید رو پیشونیشو و داد زد : باز یادت رف آخر حواس ... کلاس " چگونه مرگ فجیع خود را فراموش کنیم " ... نکنه یادت رفته یه ماهه که مردی بدبخت ... مردم ؟ ... آخ ... من هیچوقت مرده خوبی نمی شم ... نفس عمیقی کشیدم و اینبار من کوبیدم رو پیشونیم . - آره .. یادم رفته بود باز ... آخه عادت کردن به این وضعیت ( منظورم روح بودنه ) یه خورده سخته . گف : - نکنه باز رفته بودی خونه نامزدت ؟ عاشق دلسوخته ... سرمو تکون دادم و گفتم : - آره ... ولی فک می کنم آخرین بار بود ... تازه داشتم می فهمیدم که چرا هیشکی محل خرم بهم نمی داد . و تازه برام جا افتاد که چرا راه رفتن برام سخت بود . آروم از زمین کنده شدم و با محسن رفتیم سر کلاس . توی راه از محسن پرسیدم : تو زنگ تفریح بین کلاسا کدوم گوری می ری ؟ خندید و گفت : می رم پشت دیفال بهشت حوریا رو دید می زنم . گفتم : ای نامرد دغل ... بابا تو دیگه کی هستی ... از این به بعد منم میام . به زمین گرد کوچولو که از دور شکل یه فضله موش بود نیگا کردم و یه لبخند تلخ نشست رو لبام .
رسید خونه لبخند زد و تموم خستگی هاشو تکوند پشت در دستشو فرو کرد توی جیبشو گذاشت انگشتاش گرمای کلید صمیمی خونه رو برای چند لحظه حس کنن حتی با چشای بسته هم می تونست کلید خونه رو از بین یه عالمه کلید پیدا کنه کلید خونه فقط یه کلید نبود یه تیکه از دلش بود که جای خودشو توی جیبش محکم کرده بود در رو باز کرد و عطر خونه رو با تموم وجود نفس کشید - سلام , من اومدم چند لحظه تامل کرد اون صدای مهربون و گرم مثل همیشه , مثل هرروز جوابشو نداد نگران شد امکان نداشت که اون از در خونه بره تو و سلام کنه و صدای مهربون عشقش با یه موسیقی شاد به استقبالش نیاد - یاسمن .. خونه ای ؟ زن پشت میز نشسته بود چشاش سرخ بود - چیزی شده؟ یاسمن ... اتفاقی افتاده دل توی دل مرد نبود , حس می کرد اگه همین الان کسی جوابشو نده دلش از سینه می زنه بیرون کیفشو انداخت روی زمین - با توام ؟ چیزی شده ؟ زن نگاهش کرد , با چشایی که توش هزاران سئوال بود چشایی که خبر از شکستن یه چیزی می داد , یه چیزی شبیه یه دل - چطور تونستی مسعود ؟ چطور تونستی با من این کارو بکنی ؟ نمی فهمید .. اصلا نمی فهمید چه چیزی ممکنه اتفاق افتاده باشه گیج شده بود - من ؟ مگه من چیکار کردم یاسی؟ من نمی فهمم زن صورتشو بین دستاش پنهون کرد - آره ... نمی فهمی .. نمی فهمی که ... نگاه مرد روی جعبه بزرگ پستی روی میز ثابت موند رفت جلو روی کارت سفیدی که روی جعبه بود با خط مشکی درشت نوشته شده بود " برای عزیز ترین کسی که دوسش دارم برای عشق همیشگیم , مسعود عزیزم " جعبه رو سریع برگردوند قسمت فرستنده رو نگاه کرد نوشته شده بود : " همون کسی که دلتو دزدیده " گیج شده بود - یاسمن این چیه ؟ زن نگاهش کرد : - از من می پرسی ؟ از من ؟ فکر می کردم من باید این سئوالو ازت بپرسم ... فکرشم نمی کردم .. گریه نذاشت بقیه حرفشو بزنه زن بلند شد و دوید به سمت اتاقش مرد دنبالش رفت زن در اتاق رو قفل کرد - در رو باز یاسی .. مطمئنم که اشتباهی پیش اومده ... تو حق نداری راجع به من اینطوری فکر کنی .. من خودمم گیج شدم .. یاسی؟ صدای گریه ای که از توی اتاق می اومد آتیشش می زد - خواهش می کنم در رو باز کن ... ولی در باز نشد دستگیره در رو ول کرد و برگشت طرف میز حتی تصورشم نمی کرد که یه روزی یه بسته از راه برسه و زندگی عاشقانه اون و یاسمن را اونطور خراب کنه به ذهنش فشار آورد که حداقل یه نفر بیاد توی ذهنش که امکان فرستادن اون جعبه از طرف اون ممکن باشه ولی واقعا هیچکس نبود هیچکس به جز یاسمن توی زندگیش نبود اجازه نداده بود کسی وارد زندگی و حریم شخصیش بشه عشق اون حقیقتا فقط یاسمن بود جعبه روبرداشت سنگین بود رفت لب پنجره و خواست پرتش کنه بیرون ولی یه حس کنجکاوی مرموز نذاشت این کارو بکنه برگشت طرف میز دلش می خواست بفهمه این کارو کی می تونه کرده باشه شاید واقعا اشتباه شده کاغذ روی جعبه رو باز کرد یه جعبه قرمز رنگ زیر کاغذ بود که یه روبان درشت سبز دور ش بسته شده بود زیر روبان یه کارت بود که روی اون نوشته شده بود : " دوستت دارم عشق من " کارت رو سریع برداشت و با یه حالت عصبی توی جیبش قایم کرد روبان رو باز کرد در جعبه رو برداشت توی جعبه یه جعبه کوچیکتر سبز با یه روبان قرمز رنگ بود زیر روبان قرمز یه کارت سفید بود که روی اون نوشته بود : " راستشو بگو , چقدر دوستم داری ؟ " زیر لب گفت : - دیوونه ... کارت رو برداشت و نگرون از اینکه مبادا یاسمن یهو از راه برسه و اونو ببینه گذاشت توی جیبش بغل همون کارت قبلی جعبه سبز رو برداشت و رمان قرمز رو باز کرد در جعبه رو برداشت این بار نفس حبس شده توی سینه شو با عصبانیت داد بیرون - یعنی چی ؟ توی جعبه سبز یه جعبه بنفش بود با یه روبان زرد زیر روبان زرد یه کارت سفید بود که روی اون نوشته شده بود " مواظب دل من باش , شکستنیه ها " دستشو محکم به صورتش کشید نمی تونست به هیچ چیز فکر کنه اون کارت رو هم برداشت و انداخت توی جیبش روبان زرود رو باز کرد و به امید اینکه این بار دیگه جعبه ای توی کار نباشه در جعبه رو باز کرد - وایییییییی کلافه شده بود در عین حال ته دلش حس می کرد داره از این کار خوشش میاد توی اون جعبه , یه جعبه کوچیکتر زرد بود , با یه نوار بنفش زیرروبان بنفش یه کارت سفید بود که روی اون نوشته شده بود " بخند دیگه , می دونی که عاشق خندیدنتم " ناخود آگاه یه لبخند کوچیک صورت گرفته شو باز کرد نمی دونست باید چه واکنشی از خودش نشون بده حس می کرد خلع سلاح شده کارت رو برداشت و دوباره گذاشت توی جیبش روبان رو باز کرد و در جعبه رو برداشت بازم یه جعبه دیگه یه جعبه آبی با یه روبان صورتی و یه کارت سفید دیگه که روی اون نوشته شده بود" آره ... تو عشق منی " کارت رو برداشت نشست روی صندلی به در بسته اتاق نگاه کرد به اون فکر کرد که چقدر دلش شکسته دوباره صورتش پر از چین و چروک شد و دلش گرفت توی دلش گفت بهش ثابت می کنم که اشتباه می کنه روبان صورتی رو باز کرد در جعبه رو برداشت و بازم یه جعبه دیگه یه جعبه صورتی با یه روبان قهوه ای و بازم یه کارت سفید دیگه و بازم یه نوشته " منم نگم دلم میگه تالاپ تولوپ ( ینی دوست دارم ) " دیگه داشت به خودش شک می کرد نکنه ... نکنه کس دیگه ای هم توی زندگیش بوده و فراموشش کرده ؟ قلبش تند تند می زد کارت رو برداشت روبان قهوه ای رو با عجله باز کرد در جعبه رو برداشت - خدایی منننننننننن ... دیگه واقعا حس می کرد کم آورده یه جعبه دیگه!! یه جعبه نقره ای کوچیک با یه روبان طلایی و یه کارت کوچیک سفید روی کارت نوشته شده بود " آره .. مال خودته .. مثه من... که مال خودتم " کارت رو برداشت و چند لحظه بهش نگاه کرد خط این نوشته با بقیه کارتا فرق می کرد خط به نظرش آشنا اومد کارتو گذاشت روی میز روبان طلایی رو با دقت باز کرد جعیه نقره ای رنگ خیلی ظریف بود درشو آروم باز کرد دیگه جعبه ای در کار نبود یه ساعت خیلی شیک با بند طلایی رنگ توی جعبه خود نمایی می کرد و یه کارت آبی رنگ که روی اون نوشته شده بود " هر وقت بهش نگاه کردی یادت باشه تیک ینی دوستت .. تاک ینی دارم ... روزی هشت بار می بوسمت ساعت دوازده , ساعت سه و ربع , ساعت شش , ساعت یه ربع به نه .. چه پیشم باشی , چه نباشی ... بند ساعت اگه دستای من باشه .. خب معلومه که مچ دستت مثه کمرت همیشه اسیر دستامه , نمی ذارم فرار کنی مهربونم , همیشه بهش نگاه کن , که یادت باشه همیشه بهت نگاه می کنم , زودتر بیا خونه .. چون همیشه منتظرتم ... تولدت مبارک عزیزم ... یاسمن تو " توی چشاش اشک جمع شده بود نمی تونست سرشو بلند کنه احساس آدمی رو داشت که از بین یه کوه یخ یهو بندازنش توی یه استخر آب ولرم نمی دونست داد بزنه یا بخنده یا شاید بهتر بود گریه کنه سرشو بلند کرد که .. یاسمن جلوش واستاده بود .. توی دستش یه شاخه گل سرخ .. توی چشاش ( که هنوز سرخ بود ) یه دنیا عشق گونه هاش گل انداخته بود آروم گفت : - مسعود ... معذرت می خوام ... نمی خواستم اذیت بشی ... تولدت مبارک شاخه گلو گرفت - یاسمن ... نمی دونست چی بگه هم دلش می خواست بغلش کنه , هم دعواش کنه , هم واسش بمیره , هم داد بزنه دوستت دارم - تو منو کشتی .. ولی ... فقط تو بلدی چطور منو بکشی و دوباره زنده کنی ته دلش آتیش روشن شده بود - دوستت دارم - منم دوست دارم - ولی خیلی شیطونی .. خیلی ... - گفتم که معذرت می خوام .. اینجا رو ببین یاسمن با چشای درشت و پر از خنده به دور وبر مرد نگاه کرد بلند شد و دور برشو نگاه کرد دور و برش پر شده بود از جعبه های رنگارنگ هردوشون با هم زدن زیر خنده مرد هیچوقت این روز فراموش نکرد دستشو برد توی جیبش و انگشتاشو کشید به هفت تا کارتی که توی جیبش بود کلید خونه بین هفت تا کارت قایم شده بود .
اتاق تاریک بود . فضای گرم و معطر اتاق منو گیج کرده بود . روی تخت دراز کشیدم . بهش نگاه کردم . آروم و ساکت بود . مثل خودم . بلند و کشیده . چشاش برق می زد . آروم سراسر بدنش رو لمس کردم . هیچی نمی گفت . همیشه تسلیم بود , تسلیم محض . لبامو گذاشتم روی لبش و با اولین بوسه مثل همیشه آرومم کرد . بوسه هایی که بین من و اون رد و بدل می شد همیشه کوتاه بود . دوست داشتم بعد از هر بوسه توی چشای داغش نگاه کنم . همین سکوتش منو دیوونه می کرد . اون روزای اول که باهش آشنا شدم برای من پر از اضطراب بود . ولی اون عین خیالش نبود . همیشه قرارای من و اون توی کوچه های خلوت , پشت دیوارای بلند و ... بود . می ترسیدم کسی من رو با اون ببینه . آخه اون یه جوری بود . توی همون کوچه های خلوت بوسه های من و اون شکل گرفت . با اولین بوسه منو اسیر خودش کرد . همیشه وقتی از هم جدا می شدیم به خودم قول می دادم دیگه نبینمش ولی مگه می شد . وقتی با هم بودیم فقط بوسه بود و بوسه . رابطه ما از این بیشتر نبود . یه جورایی فکر می کردم با اون بودن برام آرامش بخشه ولی .. شاید اشتباه می کردم . اون از من هیچی نمی خواست فقط دوست داشت لباشو ببوسم . و لحظه هایی که می بوسیدمش چقدر چشاش برق می زد . کم کم همه عادت کردن ما دو تا رو باهم ببینن . هر دو بی پروا بودیم . توی لحظه های غم و تنهایی منو صبورانه تحمل می کرد . هیچوقت عاشقش نشدم . حتی گاهی ازش متنفر می شدم ولی بازم ... می رفتم سراغش . بهش نگاه کردم . چشماشو بسته بود . اتاق بوی عرق تن اونو به خودش گرفته بود . آخرین بوسه رو ازش گرفتم و مثل هر شب توی جاسیگاری لهش کردم . لعنتی دوست داشتنی .
چشمای مغرورش هیچوقت از یادم نمیره . رنگ چشاش آبی بود . رنگ آسمونی که ظهر تابستون داره . داغ داغ... وقتی موهای طلاییشو شونه می کرد دوست داشتم دستامو زیر موهاش بگیرم مبادا که یه تار مو از سرش کم بشه . دوستش داشتم . لباش همیشه سرخ بود . مثل گل سرخ حیاط . مثل یه غنچه ... وقتی می خندید و دندونای سفیدش بیرون می زد اونقدرمعصوم و دوست داشتنی می شد که اشک توی چشمام جمع میشد. دوست داشتم فقط بهش نگاه کنم . دیوونم کرده بود . اونم دیوونه بود . مثل بچه ها هر کاری می خواست می کرد . دوست داشت من به لباش روژ لب بمالم . می دونست وقتی نگام می کنه دستام می لرزه . اونوقت دور لباش هم قرمز می شد . بعد می خندید . می خندید و... منم اشک تو چشام جمع میشد . صدای خنده اش آهنگ خاصی داشت . قدش یه کم از من کوتاه تر بود . وقتی می خواست بوسش کنم ٫ چشماشو میبست ٫ سرشو بالا می گرفت ٫ لباشو غنچه می کرد ٫ دستاشو پشت سرش می گرفت و منتظر می موند . من نگاش می کردم . اونقدر نگاش می کردم تا چشاشو باز می کرد . تا می خواست لباشو باز کنه و حرفی بزنه ٫ لبامو می ذاشتم روی لبش . داغ بود . وقتی می گم داغ بود یعنی خیلی داغ بود . می سوختم . همه تنم می سوخت . دوست داشت لباشو گاز بگیرم . من دلم نمیومد . اون لبامو گاز می گرفت . چشاش مثل یه چشمه زلال بود ٫صاف و ساده ... وقتی در گوشش آروم زمزمه می کردم : دوستت دارم ٫ نخودی می خندید و گوشمو لیس می زد . شبا سرشو می ذاشت رو سینمو صدای قلبمو گوش می داد . من هم موهاشو نوازش میکردم . عطر موهاش هیچوقت از یادم نمیره . شبای زمستون آغوشش از هر جایی گرم تر بود . دوست داشت وقتی بغلش می کردم فشارش بدم ٫ لباشو می ذاشت روی بازوم و می مکید٫ جاش که قرمز می شد می گفت : هر وقت دلت برام تنگ شد٫ اینجا رو بوس کن . منم روزی صد بار بازومو بوس می کردم . تا یک هفته جاش می موند . معاشقه من و اون همیشه طولانی بود . تموم زندگیمون معاشقه بود . نقطه نقطه بدنش برام تازه گی داشت . همیشه بعد از اینکه کلی برام میرقصید و خسته می شد ٫ میومد و روی پام میشست . سینه هاش آروم بالا و پایین می رفت . دستمو می گرفت و می ذاشت روی قلبش ٫ می گفت : میدونی قلبم چی می گه ؟ می گفتم : نه می گفت : میگه لاو لاو ٫ لاو لاو ... بعد می خندید . می خندید .... منم اشک تو چشام جمع می شد . اندامش اونقدر متناسب بود که هر دختری حسرتشو بخوره . وقتی لخت جلوم وامیستاد ٫ صدای قلبمو می شنیدم . با شیطنت نگام می کرد . پستی و بلندی های بدنش بی نظیر بود . مثل مجسمه مرمر ونوس . تا نزدیکش می شدم از دستم فرار می کرد . مثل بچه ها . قایم می شد ٫ جیغ می زد ٫ می پرید ٫ می خندید ... وقتی می گرفتمش گازم می گرفت . بعد یهو آروم می شد . به چشام نگاه می کرد . اصلا حالی به حالیم می کرد . دیوونه دیوونه ... چشاشو می بست و لباشو میاورد جلو . لباش همیشه شیرین بود . مثل عسل ... بیشتر شبا تا صبح بیدار بودم . نمی خواستم این فرصت ها رو از دست بدم . می خواستم فقط نگاش کنم . هیچ چیزبرام مهم نبود . فقط اون ... من می دونستم (( بهار )) سرطان داره . خودش نمی دونست . نمی خواستم شادیشو ازش بگیرم . تا اینکه بلاخره بعد از یکسال سرطان علایم خودشو نشون داد . بهار پژمرد . هیچکس حال منو نمی فهمید . دو هفته کنارش بودم و اشک می ریختم . یه روز صبح از خواب بیدار شد ٫ دستموگرفت ٫ آروم برد روی قلبش ٫ گفت : می دونی قلبم چی می گه؟ بعد چشاشو بست. تنش سرد بود . دستمو روی سینه اش فشار دادم . هیچ تپشی نبود . داد زدم : خدا ... بهارمرده بود . من هیچی نفهمیدم . ولو شدم رو زمین . هیچی نفهمیدم . هیچکس نمی فهمه من چی میگم . هنوز صدای خنده هاش تو گوشم می پیچه ٫ هنوزم اشک توی چشام جمع می شه ٫ هنوزم دیوونه ام.
جلوی آینه وامیستم . چشام گود افتاده ... کنج لبم چین خورده ؛ رنگم پریده ؛ خواب ندارم احساس می کنم دیوونه شدم ماژیک قرمز رو از توی کشو بر می دارم و روی آینه می نویسم : روانی ... اونی که توی آینه واستاده ماژیکو از دستم می گیره و روی صورتم می نویسه : خودتی ... خب راس می گه دیگه . از خونه می زنم بیرون . دو تا میلان پایین تر تابلوی دکَتر َروانپزشک چسبیده به دیوار . از پله ها میرم بالا . احساس می کنم یه نفر می خواد بهم آمپول بزنه . توی اتاق انتظار دو نفر نشستن . یه منشی خوشگل که داره توی آینه خودشو میسازه و یه مریض تر از من . صدای آدامس جویدن میاد . می رم جلوی منشی و قیمت ویزیت رو می پرسم . به چشام نیگا می کنه و میگه مریض خودتونین ؟ میگم مریض ؟ نه مریض نه ... دیوونهه خودمم . پرستار لبخند می زنه و روژ لب قهوه ایش تا بناگوشش کشیده میشده . ردیف مرتب دندونای سفیدش می زنه بیرون و حس می کنم این بهترین تصویر مصنوعیه که امروز دیدم . - خدا نکنه ... میگم : چیرو قرار خدا بکنه یا نکنه ؟ میگه : اینکه شما میگین دیوونه این .... - خب دیوونه ام دیگه .... بهم نمیاد ؟ - نه ... نمیاد . روژ لبشو که روی میز افتاده بر می دارم و می مالم به لبم . - حالا چی بهم میاد ؟ چشای منشی از حدقه می زنه بیرون و لبخند روی لبش می ماسه . مریض دیگه لبخند می زنه . سه تا هزار تومنی می ذارم جلوی منشی گیج . یه شماره بهم میده با یه دستمال کاغذی و روژ لبشو از روی میز بر میداره . لبامو پاک می کنم و طعم روژ لب روی توی دهنم حس می کنم . طعمش مثه بوسه است . چسبناک . میشینم کنار یارو مریضه . یه آدمه با ته ریش و موهای مرتب و لباس ابی و شلوار خاکستری و بوی ادکلن بیک قرمز میده . بهش میگم : - شما هم دیوونه این ؟ سرشو بر میگردونه و توی چشام زل می زنه . - اره ... دیوونه ام ... همین دیروز حس کردم دیوونه شدم . - چطور فهمیدی ؟ مرد انگار که بخواد یه خاطره تلخ رو به یاد بیاره رفت توی خودش و آروم گفت : - دیروز به یه دختر که از مدتها پیش عاشقش بودم ابرازعشق کردم .. اونم بهم گف تو دیوونه ای برو روانپزشک ... - چه طوری بهش ابراز عشق کردی ؟ - گفتم ... تو دل منو می لرزونی لعنتی .. خوابمو گرفتی ... خوراکمو گرفتی ... توی اون چشات چی ریختی که وقتی نیگام می کنی تا ته دلم می سوزه ... گفتم اگه بخوای دلمو از توی سینه ام می کشم بیرون می دم بهت .. دس از سرم بردار .. یه جوری بهم نیگا کن که ازت بدم بیاد ... نمی خوام عذاب بکشم ... گفتم : - خب دیوونه ای دیگه راس گفته ... لبخند زد و گفت : خوشم میاد .. دیوونه بودن عالمی داره . در اتاق دکتر باز شد و یه زن اومد بیرون و مستقیم رف بیرون . منشی به یارو مریضه چفتی من نیگا کرد و گف : آقا شما برین . پاشد رف . من موندم و منشی که همونجور زیر چشمی منو می پایید . بهش گفتم : شما ازدواج کردید ؟ - بله ؟ با منید ؟ - آره .. مگه کس دیگه ای هم هس ؟ با یه حالتی که توش صدا تا به تو چه بود بهم گف : نه . گفتم : با این یارو دکتره رابطه نامشروع داری ؟ یه دفه منشیه از جاش بلن شد و داد زد : یعنی چی آقا این چرت و پرتا چیه ؟ خجالت نمی کشی ؟ در اتاق دکتر باز شد و یه دیوونه دیگه اومد بیرون با لباس سفید . - چیزی شده خانم زارعی ؟ - آقای دکتر ایشون به من حرفای نامربوط می زنن . یارو دیوونهه دکتر بود !!! به من نگاه کرد . - مشکلی دارید شما ؟ - دیوونه ام دیگه .. آدم از دیوونه چه توقعی می تونه داشته باشه .. به خانم منشیتون گفتم از آقای دکتر خوشت میاد ... ایشون فیوزش پرید . دکتره به منشی نگاه کرد : شما آروم باشید لطفا . بعد به من اشاره کرد که برم توی اتاقش . رفتم . اون مریضه اولیه روی تخت دراز کشیده بود . دکتر بلندش کرد و گف : این قرصایی که برات نوشتم روی نصفشو بخور ... کم کم خوب میشی . مریضه به من لبخند زد و آروم بهم چشمک زد . دکتره چاق بود با یه شکم چرب آلود . کله کچل . عینک گرد روی دماغ پهن . نشست پشت میزش و از توی کشو یه لقمه نون که وسطش سبزی و پنیر بود در اورد و لمبوند . - ببخشید . - خواهش می کنم . - اسمتون ؟ - علیرضا شاهسوند . - مشکلتون چیه ؟ - حس می کنم دیوونه شدم ... - چرا این حسو می کنید . - چون ...چون حس دیگه ای ندارم که بکنم ...چون هیچی اونطوری که باید باشه نیس ... از همه آدما متنفرم ... کسی رو دوس ندارم ... شبا خواب ندارم ... همش عرق می کنم .. دوس دارم خودمو خفه کنم .... الان که دارم به شما نگاه می کنم دارم توی ذهنم تصور می کنم که وقتی شما میرید حمام و لخت میشید چه شکلی میشید با اون شکم گنده و هیکل قناستون ... اصلا کی به شما مدرک دکترا داده .. کدوم خری ؟ دکتر لقمه توی گلوش گیر کرد . به سرفه افتاد و اندام دنبه ایش به شدت تکون خورد . دیگه داش حالم به هم می خورد . از اتاق زدم بیرون . منشی باز داش خودشو توی آینه دید می زد . بهش نگاه کردم و گفتم : - می دونی تو خوشگلی ... یه میمون خوشگل . پشت سرم که در اتاق رو زدم به هم صدای جیغ منشی و نعره دکتره خورد تو گوشم . اومدم توی خیابون . نفس عمیق کشیدم . یه لبخند پهن زدم و احساس کردم حالم خوب شده . برگشتم و تابلوی دکتره خوب نیگا کردم تا اسمش توی ذهنم بمونه . دکتر خوبی بود
* شنبه : امروز هوا خیلی گرم و چسبناک بود دیشب به خاطر گلو درد تا صب نتونستم بخوابم احساس می کنم جای یه چیزی یا یه کسی توی زندگی بی روح و خسته کنندم خالیه ولی نمی دونم چی یا کی... زبونم درد می کنه و با وجود وفور مگس و حشره های چاق بی مزه دیگه میلی برای شکارشون ندارم احساس دلتنگی می کنم
* یکشنبه : از دیروز هیچی نخوردم گلوم ورم کرده و زبونم پیچ خورده فکر می کنم آخرین روزای زندگیمه از خودم و قیافه زشت خودم که هر روز توی آب مرداب مجبور به دیدنشم حالم به هم می خوره تموم دیشب ناله کردم و اشک ریختم ولی کسی دلش به حال یک غورباقه دلتنگ نمی سوزه.
* دوشنبه : امروز با دقت بیشتری به هیکل و قیافه و تاولای سبز رنگ روی تنم دقت کردم همینطور به سوراخای گشاد دماغم و چشمای قلمبیده روی صورت پهنم حالا بهتر می فهمم که چرا اینقدر تنهام و حتی کسی لگدم نمی کنه این روزا صدای قلبم از صدای قور قورم بلندتر شده آه...
* سه شنبه : امروز یک مگس خیلی چاق و گوشتالو نشست روی نوک دماغم ولی بغضی که مدتیه توی گلوم نشسته نذاشت که عکس العملی نشون بدم با اینکه سه روزه هیچی نخوردم ولی هنوز زنده ام نمی دونم آخه یک غورباقه چطور می تونه خودکشی کنه یادمه ننه بزرگ می گف غورباقه ها بدون سر هم می تونن تا دو روز زنده باشن کاش حداقل اون پرنده ماهیخوار منو می خورد تنم بوی لجن مونده می ده
* چهارشنبه : امروز یک اتفاق غیر منتظره و باور نکردنی زندگی منو متحول کرد ورود یک گروه چند نفری آدم سکوت مرداب و منو به هم ریخت آدما از قشری بودن که خودشون اسمشونو گذاشتن دختر در حالیکه به نظر من هیچکدومشون تر نبودن همشون بی نهایت خوشگل بودن , با دماغای کوچولوی تراشیده و چشمای درشت و چیزی که بیشتر منو تحت تاثیر قرار داد دندونای سفیدشون بود که موقع خندیدنشون برق می زد چیزی که من از داشتن حتی یه دونش محرومم میون همه اونا یه نفر نظر منو جلب کرد , از همه شون بزرگ تربود و به نظر من با نمک تر احساس می کردم قلبم داره پوست نازک زیر سینه مو پاره می کنه اون خودش بود همسفر آرزوهای زندگی من در یک لحظه فراموش نشدنی , اون , اومد طرف من و در حالیکه می خندید و حرفای نامفهومی می زد بقیه رو صدا کرد من از جام تکون نخوردم و عاشقونه بهش چشم دوختم با یه تیکه چوب منو انداخت توی یه قوطی شیشه ای و درشو بست شاید به این خاطر به من دست نزد که تنم بوی خیلی بدی می داد من بهش حق دادم خدایا متشکرم , من عشقمو پیدا کردم ...
* پنجشنبه : فکر می کنم حدود یک شبه که توی این قوطی کوچیک شیشه ای منتظرشم حال خیلی خوبی دارم دیگه گلوم درد نمی کنه و هوس خوردن چند تا مگس چاق زبونمو آب انداخته بلاخره اومد آه خدای من , بی نظیره ... ایندفه منو با دستای قشنگ و داغش برداشت وقتی انگشتای کشیدش پوست زیر شکممو لمس می کرد دوست داشتم از ته گلوم قور قور کنم چند لحظه بعد منو به پشت روی یک میز سفید و تمیز خوابوند نمی دونستم می خواد با من چیکار کنه ولی هر چی بود احساس بی نهایت داغ و خوبی بود اول دستای منو با ظرافت به دو تا گیره کوچیک روی میز بست و بعد نوک انگشتشو کشید روی پوست زیر گلوم آه ... عزیزم ... چقدر تو لطیفی .. چقدر با احساسی .. اون منو درک می کنه ... بعد که نوبت به پاهام رسید یه خورده خجالت کشیدم ولی با این وجود مطیعانه و رام خودمو سپردم بهش .. من یه عاشق دیوونه و مطیع بودم پاهای بدقواره و زشتمو با لطافت بی نظیری به گیره های پایینی روی میز بست و در تموم این مدت نگاه های بی تاب و عاشقانش منو دیوونه می کرد می دونستم که ضربان قلبمو از زیر پوست تنم می بینه و لذت می بره آره عشق من ... این تپش ها به خاطر توئه چند لحظه بیشتر نگذشته بود که نور شدید یه چراغ چشمامو زد و برای چند لحظه دچار کوری شدم من فکر می کردم معمولا معاشقه های رمانتیک در تاریکی و یا حداقل در سایه روشن انجام می شه ولی معشوق خوش سلیقه من می خواست با این کار به من بفهمونه که زشتی های ظاهری من اصلا براش مهم نیست ... دوست دارم آه خدای من ... اون فکر می کنه من لباس تنمه ... عزیزم... من ... آخ مهم نیست , خب این یه اشتباه کوچیک بود ... اصلا مهم نیست , معشوق من با ظرافت و عشق با یک تیغ بی نهایت لطیف پوست نازک منو از زیر گلو تا بالای ناف درید و من صبورانه تحمل کردم و هیچی نگفتم ... طفلک حتما فکر می کرد که من زیر این پوست زشت چیز خوشگل تری قایم کردم ولی افسوس ... نمی تونستم به پایین نگاه کنم ولی فهمیدم که اون با چشم های قشنگش قلب کوچکمو که تند تر از ثانیه شمار ساعت دیواریش می زد رو بدون هیچ روکشی می بینه و عشقش به من صد افزون می شه ... آره عزیزم این دل مال خودته ... با حرارت و شوق زاید الوصفی به محتویات شکم من خیره شده بود و من فکر می کنم جنبش های کوچک و رعشه وار قلبم اونو از خود بی خود کرده بود .. به نظر من این صحنه از صحنه عاشقانه کارتون دیو و دلبر هم عاشقونه تر و رویایی تر بود قطره های اشکم آروم روی میز می چکید و با چشم های اشک آلودم سایه حرکت دست معشوقمو به داخل شکمم دنبال می کردم آخخخخخخخخخخخخخخخ .... آخخخخخخخخخخخخخخخخ چند بار فحش های بدی زیر زبون درازم گیر کرد ولی در محضر عشقم به شدت از گفتنش اجتناب کردم اون داشت از من دلبری می کرد و من باید صبر می کردم فکر می کنم دراین کار کمی زیاده روی کرد و دل کوچکمو به طور کامل برد چند لحظه بیشتر از تحمل دردهای وحشتناک توی سینم نگذشته بود که قلبمو در حالیکه هنوز بی تابانه می تپید میون دست های معشوقم دیدم آه خدای من .. من واقعا نمی دونستم عشقبازی اینقدر درد و خون و خونریزی داره به هر حال کسی که عاشق می شه باید پای همه چیز وایسته و من عاشقانه ایستاده ... نه ... خوابیده بودم معشوق زیبای من .. منو همونطور طاقباز روی میز رها کرد و قلب کوچیکم .. تموم هستیمو ... با خودش برد و چند متر اون طرف تر اونو توی یه طرف شیشه ای کوچیک که فکر می کنم توش کمی هم الکل بود انداخت .. آه عزیزم .. می خواستی فقط مال خودت باشه ... می دونستم توی عشق حسودی هم هست . نمی دونستم تا چند ساعت دیگه زنده ام ولی لذت عاشق بودن رو در همین چند لحظه به طور کامل بردم فقط توی فیلم ها دیده بودم که عاشق و معشوق ها در اولین برخورد برای مدت زیادی لب هاشونو را روی هم می گذارند که معشوق من این کارو نکرد و البته می دونم چرا .. چون من اصلا لب نداشتم توی همین چند لحظه که میل شدید خوردن مگس به سراغم آمده بود مگس های مهربان به طور مستقیم وارد شکم من می شدند و عوض اینکه معده و روده های باریک من آن ها را هضم کند آن ها با مهربانی و شعف خاصی روده های من را هضم می کردند و من عاشقانه از دور به اندام کشیده معشوقه ام می نگریستم ... آه معشوقه ام چند لحظه بعد برگشت و با یک سیخ دل و روده ام به هم مالید و مگس ها را دور کرد .. به شدت دردم آمد فکر می کنم دنبال قلب دیگری می گشت ... عزیزم .. همون یک دونه بود که تو بردیش .. دلبر خوشگلم معشوقه زیبایم .. چراغ را خاموش کرد و از اتاق بیرون رفت و حتی دست های من را باز نکرد تا اشک هایم را پاک کنم ... شاید فکر می کرد من از دستش فرار کنم در حالیکه نمی دانست من بدون دل کجا می توانستم بروم .. دوستت دارم عشق من ...
* جمعه : احساس سبکی می کنم واز بین ابرها اندام سلاخی شده ام را روی میز سفید می نگرم آه .. من یک عاشق کاملم که جانش را با دلش در راه عشقش داد اصلا دلم برای خودم نمی سوزد .. بیشتر دلم برای معشوقه ام می سوزد که حالا باید تنها از جاده های زندگی عبور کند ... قور قووور می دانم که معشوقم شب ها شیشه الکل حاوی قلب مرا که هنوز با یاد عشقم می تپد در آغوش می گیرد و آهسته می گرید آه عزیزم .. من حتی تو را از پس این ابر ها عاشقانه و صادقانه می پرستم قلبم و تمام هستی ام از آن تو باد زیبای من امروز بعد از ظهر معشوقم را دیدم که قلبم را زیر میکروسکوپ نگاه می کرد و تند تند چیزهایی می نوشت می دانم که از عشق من می نویسد و از صداقتم نزدیک غروب , معشوقه ام وارد همان اتاق با میز سفید شد و وقتی نعش بی جان مرا دید از خود بی خود شد و گیره ها را باز کرد و لنگ مرا گرفت و در حالی که دماغ زیبایش را گرفته بود برایم ... فکر می کنم البته ... گریه کرد ( احتمالا .. چون از این بالا خوب دیده نمی شد ) و مرا در آسمان بیرون از پنجره اتاقش به دست باد و بعد گربه همسایه سپرد و بعد من چیزی را دیدم که برای همیشه در خاطرم ماند معشوقه مهربانم سریع به اتاقش برگشت و شیشه حاوی الکل که قلب من در آن بود را برداشت و در حالیکه آن را در بین دست هایش گرفته بود لبخند عمیقی زد لبخندی که از نهایت تعجب و عشقش بود قلب من درون الکل تند تند می تپید . قوور قووووووووووووووووووووووور
همون روز اول که مامانم منو زایید رک و بی رو در واسی اینو درگوش دکتر گفتم . گفتم : - اووونقه .. اوونقههههههه ( ترجمه = دکتر نیمه گمشدم کوش؟) دکتر نامردی نکرد . لنگامو گرفت و آویزونم کرد و برای اولین بار توی عمرم با کف دست محکم کوبید روی باسنم . دردم گرف . برای اولین بار فهمیدم برای پیدا کردن نیمه گمشدم باید خیلی سختی ها و خیلی ضربه ها رو تحمل کنم . هنوز که هنوزه جای اون ضربه کف دستی دکتر روی برآمدگی پشتم مونده . روزای اول زندگیم مامان هی می گف بگو مام مان . بابا هی می گف : بگو باب با . منم که گوشم بدهکار نبود ... هی می گفتم : اونقههههههه ( با شیش تا ه یعنی : چقد شما الکی خوشین .) کسی منو درک نمی کرد .َ شبا مدام از شدت ناراحتی و عدم درک روحی خودمو خراب می کردم و تموم قسمت پایین تنم می سوخت . اونقد بغض توی گلوم بسته بود که تا دو سه سالگی نتونسم حرف بزنم . اولین کلمه ای که گفتم این بود : - کوش؟ آی این مامان و بابای من می خندیدند . آی من حرصم در میومد و دندون قروچه می کردم . اونا هم کم نمی آوردن و هی می گفتن : بگو کوش؟ به قول شاعر : یکی می مرد ز درد بی نوایی ..یکی می گف خانم زردک می خوایی ؟ ( همون می خواهی ) من دلم یه گوله آتیش بود و اونا فقط به فکر این بودن که من مثه یه میمون نه ... مثه یه طوطی هی واسشون ادا در بیارم تا اونا از ته دل بخندن . تو تموم چشا دنبالش بودم . توی بغل هر کی می رفتم اول توی چشاش نیگا می کردم . اونام می گفتن : چه بچه ناززززی ... چقدر باهوشه ... وووواااااایییی . چقدر که صورتم رو با روژ لب رنگی نکردن و من دم نزدم . چقدر یواشکی از باسنم نیشگون گرفتن و من غریبانه گریه کردم و به کسی نگفتم . چقدر قاقالی لیامو ازم به زور گرفتن و من هیچی نگفتم . همه این بی رحمیارو به خاطر پیدا کردن نیمه گمشدم تحمل کردم . نصف شب که همه خواب بودن من تا صب ستاره ها رو نیگا می کردم و اشک می ریختم مامان که بیدار می شد فک می کرد باز اسهال شدم و کلی پودر او آر اس می بست به نافم . آخه من دردمو به کی می گفتم . توی همون روزای بی کسی . توی همون روزای تهنایی .... چشام با چشای ژیلا دختر عموم ماسید . اون یه سال و نیمه بود و من دو ساله . یادمه اولین برخورد ما دم دستشویی بود . هر دومون جیش داشتیم . مامان من به مامان ژیلا گف : - پدرام جیشش خیلی تنده ... اگه میشه من زود ببرمش و زود بیام بیرون . مامان ژیلا قبول کرد . ولی نیگای من که توی چشای عسلی و خوشگله ژیلا افتاد که پر از التماس بود نتونستم طاقت بیارم . هرچی مامان هولم داد که برو تو بچه ... من واستادم و گفتم ...نههههههههه . پاهامو به هم فشار دادم و خودمو نگه داشتم . ژیلا این از خود گذشتگی منو دید و یه لبخند زد قده هوا . همچین خوش به حالم شد . مامانم مونده بود انگش به دهون که من چمه . ژیلا که از دستشویی اومد بیرون اومد جلو و بوسم کرد . لبامو بوسید . من ... من .... خشکم زد . حس کردم دیگه تموم دوران بدبختیم و جستجوهای بی سرانجامم تموم شده . ولی ... یهو برق از چشام پرید . برای بار دوم توی عمرم به خاطر عشق کتک خورده بودم . بوسه ژیلا مهم ترین اثرش خراب کاری من توی شلوارم بود . اصلا یادم رفته بود جیش دارم . مامان زد پس کلم . منم از شدت حرص جیشمو تا آخر توی شلوارم کردم و توی همین حالت از ته دل گریه کردم . ازون به بعد تنها واژه ای که از دهن کوچولوم می زد بیرون ( عمو ) بود . به هوای خونه عمو ... من و ژیلا با هم نرد عشق می باختیم . بابام می گف : - پدرام خیلی عموشو دوس داره . منم توی دلم می گفتم : - آررههههه جون خودت ... عمو کیلو چنده ؟ می رفتیم خونه عمو . بزرگترا می شستن به چرت و پرت گفتن و دروغ و غیبت و گنده گوزیاشون . من و ژیلا دس همو می گرفتیم و می رفتیم توی حیاط . هر دو روبروی هم روی نیمکت می شستیم و زل می زدیم توی چش هم . - چه... باژی ... کنیم ؟ ( با لحن یه دختر ناز و تپل یه سال و نیمه ) - هر چی تو بگی ... ( با صدای یه پسر دو ساله ملوس ) بهد اون چش می ذاش و من پشت درختا قایم می شدم و وقتی دنبالم می گشت من توی دلم قند آب می شد و یه کاری می کردم منو پیدا کنه . بعد آی می خندیدیم ... آی می خندیدیم ... گاهی وقتا من اونقدر به زور می خندیدم تا خنده ژیلا تموم بشه که گلوم باد می کرد . یه بار یواشکی ... وقتی همه گنده ها ( ننه باباها) داشتن توی جشن عروسی یه یارویی می رقصیدن من و ژیلا رفتیم توی حیاط و من یه سیب سرخ بهش دادم ... اونم نیگام کرد ... آخ نیگام کرد ... بعد لپمو بوسید . بعد دوید توی خونه ... من موندم و جای بوسه ژیلا روی لپم که مثه دلم تاپ تاپ می کرد و می سوخت . تا اینجا دو بار بوسم کرده بود . یه بار عزممو جزم کردم که دیگه حالا نوبت تویه پدرام ... ناسلامتی اون نیمه گمشده ته خره .( خره رو اونموقع بلد نبودم بعد اضافه کردم ) یه روز خونه عمو ... بعد از ظهر .. من و ژیلا توی حیاط تهنا بودیم ... همه خواب بودن . خودمو کشیدم کنار ژیلا و اول توی چشاش نیگا کردم . چشاشو درشت کرد و با ترس بهم نیگا کرد . - میذاری بوشت کنم ؟ خندید. - نع ... بابام گفته ... به ... به ... پسرا بوش ندم .( ای عموی نامرد ) من لب پایینمو ورچیدم و خودمو کنار کشیدم . ژیلا دلش بحالم سوخت . - خب بیا ... لپشو آـورد جلوی لبم و چشاشو بست . من ... یه جورایی هول شدم . از جام بلن شدم و خواستم زرنگی کنم و لبشو ببوسم که یهو چشمتون روز بدنبینه .... پام سرخورد و افتادم روی ژیلا و اونم افتاد روی زمین . صدای گریه ژیلا و از خواب پریدن بابا و عمو یه طرف ... صحنه افتادن من روی ژیلا و عدم تلاش برای پاشدنم از روی اون یه طرف . و برای بار سوم کتک خوردم اونم برای عشق ... اینبار بابا گوشمو گرف و کشوندم توی اتاق . - پسره دیوونه چیکارش می کنی دختره رو ؟ توی دلم گفتم چقدر فکر این بابا ها خرابه ... دو سه ماه گذشت . یه روز که من و گنده ها رفتیم خونه صحنه ای دیدم که دل کوچولوم شیکس . ژیلا با یه پسره انتیک مو خرمایی گرم گرفته بود و اصلا به من توجه نکرد . - ژیلا ... میای باژی ؟ ( با صدای یه پسر بچه دو سال و نیمه که احساس می کنه شکست خورده ) - نع ... من دارم .. با .. سروش باژی می کنم .( با صدای یه دختر بچه که خیلی پرروهه ) پسره انتیکه موخرماییه نیشش تا زیر گوشش باز شد و برام زبون درازی کرد . منم .. آی به هم ریختم .... آی حرصم دراومد . اون روز برای بار چهارم توی زندگیم بد ترین کتکو خوردم . اونم به خاطر چی ؟ به خاطر شکستن سر اون پسر پررووهه با یه تیکه سنگ . آی وقتی که سرشو با دو تا دس گرف و جیغ زد حال کرد و از ته دلم ذوق زده شدم . ولی کتکا خیلی ضد حال بود . خلاصه ... از اون روز به بعد رابطه من و ژیلا تیره شد . اون نیمه گمشده من نبود . تقلبی بود . ...
از اون روز بیست و پنج سال گذشته . ژیلا الان یه بچه داره و شوهرشم همون بچه پرروهه موخرماییه که الان مثه کدو کچل شده . ولی من ... من بعد کتک خوردنهای فراوان ... بعد از جستجوهای بی سرنجام متعدد .. هنوز که هنوزه نتونسم نیمه گمشده مو پیدا کنم ... من نیمه مومی خوام .. ( با لحن و صدای یه مرد بیست و هشت ساله که انگشت سبابه اش تو دهنشه و داره اونو می مکه )
گفتم این داستان من نیست چون من از همون روزی که دنیا اومدم همزادم هم با هام اومد(قربونش برم)
من می خوام ابن بار یه کم در مورد خودمون صحبت کنم.می خوام بگم مگه چیه ما خودمون وبلاگ در مورد خودمون بسازیم به نظر من اصلا اشکالی نداره چون ما آینده سازان جامعه هستیم.اگه ما خودمون در مورد خودمون هیچی نگیم کی می خواد بگه بزرگترا اونا که صبا کلا سر کارن وقتی میان خونه هم اصلا حال و حوصله ندارن البته حق هم دارن خوب خستن.شرمنده خیلی صحبت کردم.
خوب دیگه من همه چیزا رو می دونم واسه همین هم بهم میگن نابغه
خوب زیاد خستتون نمی کنم. دفعه بعد می خوام واستون یه ماجرا رو تعرف کنم البته از همین الان بگم این ماجرا مربوط به خودم نمی شه بعد نگین دروغ گفتم.
