به يادت اشک خواهم ريخت:
همين حالا
در اين تنهايي غمگين مرد افکن
به ياد خاطرات روشن ديروز
چو مي خواندم برايت قصه قلبم
بسي جانسوز و جان افروز
تو مي گفتي که قلبم کوه درد است
ولي ديدم در آن شب
که چشمانت بسي بي درد و سرد است.
برايت باز خواهم خواند:
ولي بي تو، بدون لمس دستانت
بدون خنده هايت
بدون لحظه اي باتو ،بدون قصه اي از تو.
بدان من باز خواهم خواند:
ولي باتو
به همراه تمام لحظه هايم
که يادت با من است و مي نگارد
به سطر دفتر قلبم نوايي
که غربت در تمام لحظه هايش هست
به دنبال تو خواهم رفت